تا حالا چندین مقاله در مورد عکاسی پرتره داشتهایم. در این مقاله در مورد عکاسی پرتره و کودکان صحبت می کنیم. کودکان در حدود سن یک سالگی بهتر میتوانند چیزی که از آنها میخواهیم را درک کنند و با ما تعامل برقرار کنند، یعنی زمانی که مصادف میشود با برداشتن اولین قدمها و غیره.
در این زمان میتوان ژستدهی را شروع کرد (البته کنترلی که روی آن دارید نصف و نیمه است) و میتوانید کودکان را در موقعیتها و مکانهایی قرار دهید که امکان ثبت عکسهای خوب وجود دارد.
توجه کودکان از صفر به یک تغییر خواهد کرد و خود این قضیه تاثیر قابل توجهی روی کیفیت عکس میگذارد. چیزهایی وجود دارند که «همیشه» جواب میدهند (یعنی شکلات) اما به هیچ وجه یک فرمول قطعی نیست.
باید برای هر کودک به شکل متفاوتی رفتار کنید چون تمامی آنها با یکدیگر فرق میکنند.
ابتدا باید بگویم زمان عکاسی از کودکان از سطح دید آنها عکس بگیرید. حتی با آن که ما از بالا به آنها نگاه میکنیم و از این ارتفاع عکسهای زیادی خواهیم گرفت، اما زمانی که زاویه دید را به سطح دید آنها تغییر میدهید نتیجه کار شگفتانگیز است. میتوانید نگاه واقعی آنها را ثبت کنید.
این قضیه همچنین باعث میشود کنترل بسیاری از موقعیتهای عکاسی پرتره آسانتر شود. مانند عکس زیر، پسر من در حال خوردن یک سیب کنار پنجره بود.
نور شدید خورشید به پشت سر او تابیده میشد، بنابراین من سریعا با استفاده از یک کاغذ سفید یک رفلکتور درست کردم و مقداری از تابش طلایی خورشید را روی صورت او تاباندم. تاثیر آن را میتوانید در چشم چپ او ببینید.
گرفتن این عکس پرتره با یک سیب، به من یک تکنیک دیگر آموخت که میتوانید به سادگی استفاده کنید یعنی عکاسی از کودکانی که در حال خوردن هستند. این کوچولوهای دوستداشتنی تمیزترین مخلوقین خدا نیستند و اغلب اوقات سر خوش و حتی خندهدار به نظر میرسند.
از طرفی حضور غذا باعث میشود کودکان کاملا شاد باشند و همچنین صبر آنها بیشتر شود. این قضیه فرصتی به عکاس میدهد تا اندکی توجه آنها را بیشتر به خود جلب کند، دوربین را بردارد و با یک کلیک یک عکس خوب بگیرد.
راه دیگر عکاسی از کودک استفاده از همان تکنیکی است که در زمان عکاسی کاندید در خیابان انجام میدهم. زمانی که پسرم حواسش به چیزی گرم است و من وجود یک صحنه بالقوه خوب برای عکاسی را حس میکنم، خودم را در موقعیت مناسب قرار میدهم، قاب تصویر را آماده میکنم و منتظر مینشینم تا به سمتی نگاه کند که به نظر من جالب است.
طبیعتا این تکنیک همیشه جواب نخواهد داد ولی کاملا مفید و قابل اعتماد است، به ویژه زمانی عکاسی با لنزهای با طول کانونی بیشتر، یعنی زمانی که میتوانیم از فاصله اندکی دورتر شاهد ماجرا باشیم.
در محیطهای بستهتر خانه و زمانی که کودک شما با عکاسی و سوژه عکاسی شدن اخت گرفت، سعی کنید از ترفند «عکس بگیر» و «نشان بده» استفاده کنید.
شما در این روش از کودک خود میخواهید ژست خاصی بگیرد و سپس به عنوان جایزه عکس را به او نشان میدهید. اگر کودک شما کاملا همکاری میکند ممکن است حتی به او اجازه دهید چند عکس با دوربین با فشار دادن دکمهها بگیرد.
طبق تجربه من، تمامی ترفندهای بالا روی هر کودکی جواب میدهد و من از آنها در موقعیتهای مختلف استفاده کردهام. حتی اگر کودک شما خاص است، باز هم تمامی کودکان انسانهای کوچکی هستند که شخصیتهای خاص خود را دارند.
هرچه بیشتر آنها را درک کنیم، تصاویر بهتری میتوانیم بگیریم. عکاسی از کودکان اندکی مانند یک کلاس فشرده در عکاسی پرتره است که در آن باید بین احساس و تکنیک تعادل صحیحی را پیدا کنیم، بنابراین اگر به درستی متوجه این موضوع شدید، تمامی موضوعات دیگر برای شما سادهتر خواهد شد.
فقط به تمرین کردن ادامه دهید و به یاد داشته باشید هر عکسی خاص و عالی نخواهد بود، ولی اگر به تمرین و تلاش ادامه دهید آلبوم عکس خانوادگی شما سریعتر از چیزی که فکرش را کنید پر خواهد شد.
