می‎خواهید از غذایی که پخته ‎اید عکس بگیرید و نمی‎دانید برای گرفتن یک عکس خوب از کجا شروع کنید؟ عکاسی مواد غذایی جهانی از احتمالات بی‎پایان را پیش روی شما باز می‎کند مانند نویسندگی در سایت‎های غذایی، فعالیت در اینستاگرام، نوشتن کتاب الکترونیکی، عکاسی محصول و موارد متعدد دیگر! هم‎چنین روشی خلاقانه برای بازی با رنگ و نشان دادن سبک شخصی شما در عکاسی است. اغلب اوقات از ما در مورد نحوه گرفتن عکس‎های خوب غذایی پرسیده می‎شود و بنابراین این مطلب را به راهنمای شروع عکاسی مواد غذایی که از شاخه های آموزش عکاسی است اختصاص می‎دهیم.

دوربین

مقدم‎تر از هر چیزی نیاز به یک دوربین دارید! اگر تازه شروع کرده‎اید، ممکن است بخواهید ابتدا از دوربین‎های نشانه بگیر و عکاسی کن (point-and-shoot) استفاده کنید چون استفاده از آن‎ها ساده است و قیمت پایینی دارند. می‎توانید در عرض چند دقیقه با قابلیت‎ها و امکانات این دوربین‎ها آشنا شوید. یک دوربین DSLR کمی از نظر قیمتی گران‎تر است و نیاز به آگاهی بیشتر از جنبه‎های مختلف عکاسی دارد. زیاد وارد جزئیات فنی نمی‎شویم ولی DSLR به معنای «دوربین دیجیتال تک‎ لنزی بازتابی» است. یعنی زمانی که یک عکس می‎گیرید، دوربین شاتر خود را باز می‎کند، عکس روی آینه داخلی دوربین و سپس روی سنسور منعکس می‎شود. شروع کار من در عکاسی مواد غذایی با دوربین‎های نشانه بگیر و عکاسکن بود ولی رو آوردن به دوربین‎های DSLR جهان متفاوتی را از نظر کیفیت رنگ و شفافیت تصاویر به همراه آورد . یک دوربین DSLR همچنین این امکان را به شما می‎دهد که روی موقعیت‎های مختلف نوری کنترل به مراتب بیشتری داشته باشید. با توجه به هدفی که دارید ممکن است اختلاف قیمت این دوربین ارزش لازم را داشته باشد. اگر بگردید حتی می‎توانید دوربین‎های دست دوم خوبی پیدا کنید. با این حال چه از یک دوربین نشانه بگیر و عکاسی کن، DSLR یا گوشی همراه خود استفاده کنید، قواعد اصلی ترکیب‎بندی یکی است.

ثبت تصاویر روشن

سرعت شاتر، گشادگی دریچه دیافراگم و ایزو سه عنصر اصلی هستند که روی روشنایی تصاویر شما تاثیر می‎گذارند. در ادامه آن‎ها را مفصل بیان می‎کنیم.

سرعت شاتر

سرعتی که شاتر باز و بسته می‎شود را می‎توان آهسته کرد تا در محیط‎های کم نور، نور بیشتری به لنز برسد. گرچه، هرچه شاتر طولانی‎تر باز بماند، می‎تواند افکت بلور (محوشدگی) بیشتری به وجود آورد، بنابراین ممکن است به استفاده از یک سه پایه نیاز داشته باشید. به عنوان یک قانون شخصی من زمان عکاسی با دوربین روی دست با سرعت شاتر 125/1 ام ثانیه عکس می‎گیرم و ممکن است دست شما محکم‎تر و با لرزش کمتری باشد ولی من زیر 100/1ام ثانیه، برای جلوگیری از لرزش دوربین از سه پایه استفاده می‎کنم.

 

گشادگی دریچه دیافراگم

گشادگی دریچه دیافراگم به عرض بازشدگی لنز دوربین اشاره می‎کند. بیشتر باز بودن لنز باعث می‎شود نور بیشتری اجازه ورود پیدا کند و همچنین یک عمق میدان کم به وجود می‎آورد تا به دنبال آن پس‎زمینه محو ‎شود. این افکت به عکاس اجازه می‎دهد توجه بیننده را به محل فوکوس دوربین جلب کند. هرچه عدد اف کمتر باشد، گشادگی دریچه دیافراگم بیشتر است. بنابراین، اگر می‎خواهید روی یک منطقه خاص فوکوس کرده و همچنین پس‎ زمینه به مقدار زیادی محو شود از اعداد اف کمتری مانند 3.2 یا 3.5 استفاده کنید. اگر می‎خواهید اجسام قرار گرفته در پس زمینه بیشتر در فوکوس باشد نیاز به یک عمق میدان وسیع‎تر دارید و می‎توانید اعداد بالاتر را، به عنوان مثال 11 یا 14، به همراه محو کردن فراوان پس‎ زمینه انتخاب کنید (به یاد داشته باشید که این قضیه باعث ورود نور زیادی نمی‎شود و باید سرعت شاتر و ایزو را نیز تنظیم کنید).

 

ایزو

ایزو به حساسیت دوربین به نور اشاره می‎کند. عنصری است که من ترجیح می‎دهم آخر از همه بعد از سرعت شاتر و گشادگی دریچه دیافراگم تنظیم کنم چون مقدار بالای ایزو می‎تواند کیفیت تصویر را تحت تاثیر قرار دهد و به ویژه در نواحی تاریک‎تر تصویر «پارازیت» به وجود آورد. من همیشه سعی می‎کنم مقدار ایزو را زیر 500 نگه دارم ولی در محیط‎های تاریک، اگر سه پایه نداشته باشم و دریچه دیافراگم من واقعا باز باشد از مقادیر بالاتر استفاده خواهم کرد.

استفاده از نور در عکاسی مواد غذایی

اولویت من هر زمانی که امکان آن وجود دارد استفاده از نور طبیعی است. منابع نوری حرفه‎ای وجود دارند که می‎توانند نور طبیعی را تقلید کنند ولی پیشنهاد می‎کنم پیش از هزینه برای خرید دوربین ابتدا دوربین خود را بشناسید و سپس نحوه استفاده از نور طبیعی را درک کنید. مهم‎ترین چیزی که باید در مورد نورپردازی از آن دوری کنید، نورپردازی داخل آشپزخانه است چون یک درخشش زرد‎ رنگ روی غذای شما به وجود می‎آورد. ولی اگر ساعت 5 بعد از ظهر یک روز بارانی پاییزی است و انتخاب دیگری جز عکاسی در محیط داخل خانه را ندارید، تنظیمات تعادل سفید دوربین خود را روی حالت تنگستن (Tungsten) قرار دهید. استفاده از آن محوشدگی تصویر شما را افزایش خواهد داد و کمی از شدت نور زرد خواهد کاست. نکته دیگری که باید به آن توجه کنید جهتی است که می‎خواهید نور از آن سمت بیاید. نورپردازی از پشت تکنیکی است که بیشتر از همه استفاده می‎کنم. معمولا ترجیح می‎دهم رو به سوژه‎ام که روی میز است قرار بگیرم به نحوی که پنجره در طرف دیگر میز قرار دارد. حالتی که نور به سوژه برخورد می‎کند و باعث می‎شود تصویر نهایی به چشم من دلنشین‎تر باشد را پیدا می‎کنم. ولی اجازه دهید نور از جلو و طرفین به سوژه برخورد کند و ببینید کدام یکی را بیشتر از همه ترجیح می‎دهید. بسته به شرایط آب و هوایی و نوع ظرف غذایی که در حال عکاسی از آن هستم، اولویت‎های من اغلب اوقات فرق می‎کنند.

نورپردازی جانبی:

به تصویر زیر نگاهی بیاندازید. در تصویر سمت چپ، نور از سمت چپ می‎آید. در تصویر سمت راست، نور طبیعی از طرف راست می‎آید. در یک روز گرفته و تاریک، اگر از نورپردازی از پشت استفاده می‎کنید ممکن است نیاز به تاباندن نور به سمت سوژه خود داشته باشید تا سایه‎های روی غذا را کاهش دهید. می‎توانید از رفلکتورهایی که برای این منظور طراحی شده‎اند استفاده کنید. همچنین می‎توانید از مقوا یا هر چیز دیگری که به رنگ سفید است استفاده کنید.

ترکیب‎ بندی

اگر دو خط عمودی و دو خط افقی در امتداد تصویر خود به نحوی بکشید که به 9 مربع تقسیم شود، سپس فوکوس را در نقطه تقاطع خطوط قرار دهید به ترکیب‎بندی مورد نظر خود برای تصویرتان دست پیدا می‎کنید. از این عمل به عنوان قانون یه سوم یاد می‎شود و به همین دلیل است که احتمالا آن را در نرم‎افزار ویرایش عکس یا دوربین خود مشاهده می‎کنید. یک احتمال قرار دادن سوژه اصلی نزدیک به دوربین و محو کردن تصاویر اجسامی است که در پشت سوژه قرار دارد، تا توجه بیننده به سوژه جلب شود.

تصاویر افقی یا عمودی؟

سعی کنید برای هر حالت یک عکس خوب بگیرید. تصاویر عمودی برای اینستاگرام و پین‎ترست (Pinterest) خوب هستند در حالی که تصاویر افقی برای سایت‎ها، بنرهای تبلیغاتی و فیس‎بوک.

زوایا در عکاسی

برای عکاسی مواد غذایی به شکل موفقیت‎آمیز می‎توانید از چند زاویه متداول عکس بگیرید از جمله: • عکس از زاویه 45 درجه غذا را طوری نشان می‎دهد که پشت میز نشسته‎اید و قصد خوردن آن را دارید. این زاویه، زاویه محبوب من است چون بافت غذا را به مراتب زیباتر نشان می‎دهد. عکاسی از این زاویه توجه را بیشتر به جلوی ظرف غذا جلب می‎کند. • عکاسی از نمای بالا (مستقیما از بالای سر) می‎تواند کل ظرف را حتی در فوکوس نشان دهد (اگر همه چیز ارتفاع یکسانی دارند)، ولی اندکی از بافت را نشان نمی‎دهید. • عکاسی از زاویه 180 درجه برای نشان دادن طول استفاده می‎شود، به عنوان مثال زمانی که می‎خواهید یک ساندویچ یا لیوان نوشیدنی را نشان دهید.

سبک عکاسی 

یکی از مهم‎ترین نکات در عکاسی مواد غذایی این است که غذای خود را به بهترین شکل ممکن نشان دهید. من سبزیجات خام را در کنار غذای پخته شده قرار می‎‎دهم تا تازگی غذا را بیشتر نشان دهم، به ویژه اگر رنگ غذا قهوه‎ای است. من سبزیجات را پیش از استفاده در آب سرد به مدت 30 دقیقه قرار می‎دهم و هر گونه سبزیجات پلاسیده‎ای را دور می‎اندازم. برای افزایش رنگ غذا و توجه به آن تزئینات مختلف اضافه می‎کنم به ویژه تزئیناتی که مزه غذا را نشان دهند مانند قرار دادن چند برگ ریحان در کنار پاستای پستو.

گذاشتن در ظرف در عکاسی از غذا

قهرمان عکس خود را انتخاب کنید، یعنی بهترین بخش هر چیزی که قصد گرفتن عکس آن را دارید. اگر در حال پخت چند تکه استیک هستید و یکی از آن‎ها از بقیه ظاهر بهتری دارد، آن را در جلو یا بالای ظرف قرار دهید و فوکوس دوربین خود را روی آن تنظیم کنید. در عکاسی مواد غذایی عکاسی از ظرف پر از غذا مطلوب است. حتی اگر معمولا بشقاب سوپ خود را نصفه می‎کشید، آن را برای عکس پر کنید! البته حواستان به سر ریز شدن غذا باشد گرچه بعضی از افراد از همین عامل برای جذاب‎تر کردن عکس‎های خود استفاده می‎کنند. همچنین بهتر است از ظروف یا بشقاب‎های کوچکتر استفاد کنید چون پر کردن ظروف بزرگ از غذا می‎تواند سخت باشد. چون سس قبل از این که صحنه عکس خود را تزئین کنید ممکن است به داخل غذا برود، آن را هنگامی اضافه کنید که زاویه عالی برای عکاسی را پیدا کرده‎اید. من همیشه قبل از تزئین سالاد چند عکس می‎گیرم چون برگ سبزیجات سبز سالاد سریعا به دنبال اضافه کردن روغن خم می‎شود و حالت پلاسیده به خود می‎گیرد.

بهترین وسایل صحنه برای عکاسی مواد غذایی

از وسایل صحنه (Props) از نظر رنگی خنثی برای حفظ توجه و فوکوس به غذا استفاده کنید. از ظروفی با الگوهای شلوغ و گیج‎کننده استفاده نکنید تا غذا در عکس گم نشود. محبوب‎ترین ظروف غذای من به رنگ سفید مات هستند، بنابراین هیچ گونه تشعش نور و درخششی به سمت دوربین برگردانده نمی‎شود و غذا متمایز از سایر بخش‎های تصویر است.

چیز دیگری که استفاده از آن را بسیار پیشنهاد می‎کنم یک تخته چوبی در پس‎ زمینه است. من به دنبال استفاده از یک تخته چوبی با سطح مات باعث کاهش درخشش و تشعش نور می‎شوم و همچنین در تصویر بافت‎ها زیبایی به وجود می‎آورم. ترجیح می‎دهم از پس زمینه‎های خلوت استفاده کنم تا تمرکز افراد کاملا به طرف غذا جلب شود. ولی ممکن است بخواهید کمی مواد غذایی لازم را اطراف غذای خود به نمایش بگذارید تا نشان دهید مراحل آشپزی به چه صورت بوده و از چه چیزهایی استفاده شده است. موارد جالب دیگری که می‎توانید برای افزایش توجه به تصویر اضافه کنید شامل دستمال سفره‎های رنگین، عکس یا ظروف سرو غذای متفاوت می‎شود. همچنین می‎توانید یک ژست دست متفاوت به وجود آورید تا تعامل با غذا را نشان دهید!

5 وسایل صحنه پیشنهادی برای عکاسی افراد مبتدی

• تخته چوبی در پس زمینه یا یک تخته برش بزرگ • ظرف یا بشقاب تک رنگ • کارد و چنگال قدیمی • دستمال سفره یا حوله ظرفشویی اجازه ندهید کمبود وسایل صحنه یا یک دوربین نه چندان قوی جلوی خلاقیت شما را بگیرد. شما می‎توانید ظرف غذا را با پر کردن از غذاهای تازه و رنگین به شکل یک اثر هنری در آورید و با سبک و سیاق خاص خود آن را به تصویر بکشید. به یاد داشته باشید که عکاسی مواد غذایی به شکل عالی و حرفه‎ای زمان می‎برد و اشکالی ندارد اگر از همان ابتدا از تصاویری که می‎گیرید خوشتان نیاید. تا می‎توانید تمرین کنید و از آن لذت ببرید!

جمع بندی

اگر شما به تازگی به آموزش عکاسی علاقمند شده اید این مطالب می تواند به شما کمک کند پیشرفت های بزرگی در عکاسی غذا داشته باشید . هدف ما در استودیو عکاسی صنعتی نماد پیشرفت روز افزون شماست

آگاهی از نکات مربوط به نور و نوردهی شاید مهم‎‌ترین بخش از عکاسی باشند. امروزه تقریبا هر دوربین DSLR (و انواع نشانه کن و عکس بگیر (Point and shoot)) فلاش داخلی دارند. متاسفانه، این دستگاه‎های دارای فلاش داخلی می‎توانند تصاویری فو‎ق‎العاده روشن بگیرند، با توجه به این که نقش آن‎ها کمک به عکاسی است. چندین نوع فلاش وجود دارد که می‎توانید (و باید) به استفاده از آن‎ها تسلط پیدا کنید تا عملا تحت هر گونه شرایط نوردهی بهترین تصاویر ممکن را بگیرید. در این مطلب قصد داریم به انواع فلاش‎ دوربین که یکی از اصول آموزش عکاسی است نگاهی بیاندازیم.

1) فلاش داخلی و فلاش پاپ آپ (توکار) دوربین

فلاش‎های پاپ آپ و داخلی واحدهایی هستند که در بدنه اصلی دوربین جاگذاری شده‎اند. آن‎ها با لنز در یک راستا قرار دارند، بنابراین زمان عکاسی نور را تنها در یک جهت، مستقیما به سمت سوژه، هدایت می‎کنند. معمولا این موضوع مشکل‎آفرین است چون باعث ایجاد سایه‎های خشن و کنتراست سخت می‎شود، در نتیجه پس‎زمینه به شکل غیرمعقولی تیره خواهد شد. همه ما این مشکل را در تصاویر دیده‎ایم، مانند تصاویری که دوستانمان در شب یا مهمانی‎ها می‎گیرند. برای جلوگیری از این قضیه باید نور فلاش را با نور محیطی داخل صحنه به تعادل برسانید. می‎توانید این کار را بدون استفاده از فلاش با نورسنجی صحنه انجام دهید و سپس فلاش را برای گرفتن عکس خود روشن کنید.  

2) فلاش دوربین اختصاصی 

فلاش اختصاصی (اکسترنال)، فلاشی است که داخل کفشک دوربین (hot shoe) (شیاری که در بالای بدنه دوربین است) قرار می‎گیرد. فلاش اختصاصی را باید جزو تجهیزات عالی دانست که با دوربین در ارتباط قرار می‎گیرد. ترکیب دوربین و فلاش از اطلاعات مربوط به طول لنز، حساسیت ایزو، عدد اف (f-stop) و سرعت شاتر استفاده می‎کنند تا بتوانند میزان شدت بهینه خروجی فلاش را تعیین کنند. فلاش اختصاصی به دلایل متعددی در مقایسه با فلاش داخلی و توکار ترجیح داده می‎شود، ولی یکی از بهترین دلایل آن این است که می‎توانید با تغییر زاویه فلاش و تنظیم نور به طرف سوژه جلوی قرمزی چشمان را در عکس بگیرید. علاوه بر این، بسیاری از فلش‎های اکسترنال قبل از گرفتن عکس به مردمک چشمان سوژه نور را می‎تابند تا آن را تنگ کنند و جلوی قرمزی چشمان را در عکس بگیرند. فلاش اختصاصی در مقایسه با فلاش داخلی به دلیل کاربری وسیع‎تر و بهتری که فراهم می‎کند ابزار بهتری است. یکی از جنبه‎های کاربردی‎تر آن این است که دارای کابلی است که به عکاس اجازه می‎دهد واحد فلاش را از دوربین جدا کند و برای گرفتن بهترین تصویر ممکن آن را در هر زاویه‎ای که خواست قرار دهد.

3) فلاش دوربین حلقه‎ای ماکرو 

فلاش حلقه‎ای روی لنز با پیچاندن آن سوار می‎شود. این فلاش یک منبع نوری ملایم و پراکنده شده فراهم می‎کند که برای عکاسی ماکرو ایده‎آل است. ظرافت عکاسی ماکرو مانع استفاده از یک فلاش داخلی می‎شود و یک فلاش اکسترنال قابلیت‎های دقیق هدایت نور را برای نورپردازی درست سوژه عکاسی ماکرو ندارد. فلاش حلقه‎ای این امکان را به عکاس می‎دهد تا جای ممکن به سوژه نزدیک شود و از منبع نوری استفاده کند که کنتراست یا سایه شدیدی ایجاد نمی‎کند. بلکه عکاس یک منبع نوری ملایم و متعادل در اختیار خواهد داشت تا جزئیات سوژه و صحنه را ثبت ‎کند.

4) فلاش دوربین سرچکشی

فلاش سرچکشی (hammerhead) نوعی فلاش بوده که از دوربین جدا است و به کفشک دوربین متصل نیست، بلکه با استفاده از جای پیچ سه‎ پایه که در زیر دوربین قرار دارد روی دوربین پیچ می‎شود. این فلاش در کنار دوربین نصب می‎شود بنابراین در راستای دوربین نیست و چشم سوژه عکاسی در عکس قرمز نمی‎افتد. استفاده از آن در بین عکاسان عروسی و خبری محبوب است چون فلاش سرچکشی خروجی نور ملایمی دارد و به نسبت سایر فلاش‎ها زاویه بهتری فراهم می‎کند. با انواع فلاش‎ دوربین آشنا شدید و حال به تکنیک‎هایی در رابطه با آن‎ها می‎پردازیم.

الف) فلاش دوربین پرکننده

فلاش پرکننده یک فلاش جداگانه نیست بلکه تکنیکی است که از آن زمانی استفاده می‎شود که پس‎زمینه نسبت به سوژه روشن‎تر است یا وضعیت نوردهی به شکلی است که سطح کنتراست (سایه) روی سوژه بسیار زیاد است. همانطور که اسم این تکنیک اشاره می‎کند، عکاس می‎تواند از فلاش پرکننده برای اضافه کردن نور بیشتر به سوژه استفاده کند تا نوردهی به شکل مطلوب‎تری انجام شود. استفاده از این تکنیک زمانی مفید است که نور محیطی بسیار زیاد است و در نتیجه منجر به شکل‎گیری مقداری سیلوئت می‎‏شود. فلاش دوربین خود را زمانی که در فضای آزاد عکس می‎گیرید روشن کنید و بخش مهمی از سوژه (در عکس بالا صورت فرد) را که به نظر می‎رسد در مقایسه با سایر بخش‎های صحنه در «سایه» قرار دارد را نورسنجی کنید. عکس نهایی از نظر روشنی متعادل‎تر و دلنشین‎تر خواهد بود.

ب) فلاش بازتابی

فلاش بازتابی نیز تکنیک دیگری محسوب می‎شود. در صورتی که به جای مستقیما فلاش زدن به طرف سوژه آن را به طرف دیگری بتابانید و بدین روش سوژه را روشن کنید، به علت نور پخش شده (دیفیوژ شده) عکس‎های ظریف و زیباتری خواهید گرفت. برای تاباندن نور فلاش به طرف سقف یا دیواری که در نزدیکی قرار دارد نیاز به یک فلاش اختصاصی است. این تکنیک جهانی کاملا جدید را برای عکاسی باز می‎کند، به ویژه اگر فلاش اکسترنال توسط کابل به دوربین متصل شده باشد.

نتیجه ‎گیری فلاش‎ دوربین

با استفاده از واحد فلاش‎های بالا راه‎های متعددی برای نوردهی بیشتر سوژه وجود دارد. نکته اصلی استفاده موثر از آن‎ها اما نه به صورت مبتدیانه است، یعنی باید توانمندی‎های هر فلاش را درک کرد و وضعیت نور را در موقعیتی که قرار دارید بسنجید و سپس خلاقانه عمل کنید. هر کدام از فلاش‎های بالا به شکل قابل توجهی کیفیت عکاسی شما را افزایش می‎دهند اگر تحت شرایطی که بابت آن طراحی شده ‎اند استفاده شوند و با تمرین به آن‎ها تسلط پیدا کرده باشید. فردی که مبتدی است به هنگام استفاده از فلاش بیشتر از این که مشکلی را رفع کند، دردسر می‎آفریند (بنابراین پیشنهاد می‎شود زمانی که امکان آن وجود دارد از فلاش استفاده نکنید). امکان گرفتن یک عکس خوب بدون استفاده از فلاش وجود دارد و بهتر است نوع فلاش و تجهیزات جانبی انتخاب شود که کمک کند تصویری که می‎خواهید را ثبت کنید. آگاهی از نحوه صحیح استفاده از فلاش مهم است.

یکی از ارکان اساسی عکاسی سرعت شاتر است، دوتای دیگر عبارتند از گشادگی دریچه دیافراگم و ایزو. سرعت شاتر مسئول دو ویژگی خاص است یعنی تغییر میزان روشنایی تصویر و ایجاد افکت‎های جالب و گیرا یا متوقف‎سازی فعالیت صحنه یا محو شدگی حرکت (موشن بلور). در این مطلب از آموزش عکاسی میخواهیم به زبان ساده آن را برای شما توضیح دهیم.

شاتر دوربین چیست؟

دلیل وجود سرعت شاتر چیزی به اسم شاتر دوربین است که ساده بخواهیم بگوییم شاتر مانع جلوی سنسور دوربین است که تا زمانی که دوربین عمل نکند بسته باقی می‎ماند. زمان فعال شدن دوربین، شاتر باز می‎شود و به طور کامل سنسور دوربین را در معرض نوری قرار می‎دهد که از بین لنزها عبور می‎کند. پس از این که لنز نور را جمع‎آوری کرد، شاتر فورا بسته می‎شود تا دیگر نور به سنسور نرسد. دکمه‎ای که دوربین را به فعالیت وا می‎دارد شاتر یا دکمه شاتر نام دارد چون باعث باز و بسته شدن شاتر می‎شود.

سرعت شاتر چیست؟

سرعت شاتر مدت زمانی است که شاتر دوربین باز است و نور را به سنسور دوربین انتقال می‎دهد. الزاما، شاتر دوربین مدت زمانی است که دوربین صرف گرفتن یک عکس می‎کند. این قضیه روی کیفیت تصاویر چند تاثیر مهم خواهد داشت.

زمانی که شاتر دوربین طولانی است، مدت زمان ورود نور به سنسور دوربین زیادتر می‎شود. اولین تاثیر بارز سرعت شاتر محو شدن حرکت (موشن بلور) است. اگر این سرعت طولانی است، اشیاء متحرک در تصویر در امتداد جهت حرکت محو به نظر خواهند رسید. از این افکت اغلب اوقات در تبلیغات ماشین و موتور سیکلت‎ها استفاده می‎شود، یعنی حوزه‎ای از عکاسی که در آن عامل سرعت و حرکت با محو کردن عمدی چرخ‎های متحرک به بیننده رسانده می‎شود.

 

از سرعت‎ های آهسته شاتر برای عکاسی کهکشان راه شیری یا دیگر اجسام آسمانی در شب یا در یک محیط تاریک با یک سه پایه استفاده می‎شود. عکاسان منظره ممکن است عمدا از سرعت‎های طولانی شاتر برای ایجاد یک حس حرکت روی رودخانه‎ها و آبشارها استفاده کنند در حالی که هر چیز دیگر در تصویر را کاملا شارپ نگه دارند.

از طرف دیگر، از سرعت شاتر همچنین می‎توان در جهت مخالف استفاده کرد یعنی فریز کردن حرکت. اگر از یک سرعت به ویژه سریع استفاده کنید، می‎توانید حرکت را حتی از اجسام سریعا متحرک حذف کنید، مانند پرندگان در حین پرواز یا ماشین‎هایی که به سرعت عبور می‎کنند. اگر از یک سرعت سریع در حین عکاسی از آب استفاده می‎کنید، هر قطره آب کاملا در هوا شارپ معلق خواهد بود که ممکن است حتی با چشم غیرمسلح ما دیده نشود.

تمامی تصاویر بالا به سادگی با کنترل سرعت شاتر گرفته شده‎اند. به طور خلاصه، سرعت شاتر سریع حرکت را فریز می‎کند در حالی که این سرعت طولانی یک افکت سرعت در زمان عکاسی از اجسام متحرک ایجاد می‎کند.

نحوه اندازه گیری سرعت شاتر

سرعت‎های شاتر زمانی که زیر یک ثانیه هستند معمولا در کسری از یک ثانیه محاسبه می‎شوند. به عنوان مثال 1/4به معنی یک چهارم یک ثانیه است، در حالی که 1/250 یعنی یک دویست و پنجاهم ثانیه (یا 4 میلی‎ثانیه) است.

اکثر دوربینهای DSLR مدرن و دوربین‎های میرورلس می‎توانند سرعت شاترهایی تا حداکثر 1/400 ام و سایر دوربین‎ها می‎توانند سرعت‎های سریعتر 1/8000ام یک ثانیه و سریعتر را داشته باشند. از طرف دیگر، طولانی‎ترین سرعت موجود در اکثر دوربین‎های DSLR یا دوربین‎های میرورلس معمولا 30 ثانیه است. اگر لازم است می‎توانید از یک سرعت شاتر طولانی‎تر با استفاده از کنترل از راه دورهای خارجی استفاده کنید.

سرعت شاتر و نوردهی

تاثیر مهم دیگر سرعت شاتر روی نوردهی است که به میزان روشنایی یک تصویر مرتبط است. اگر از سرعت طولانی استفاده کنید، سنسور دوربین شما نور زیادی جمع‎آوری می‎کند و تصویر نهایی کاملا روشن خواهد بود. به دنبال استفاده از یک سرعت شاتر سریع، سنسور دوربین تنها با حجم کمی از نور نوردهی می‎شود و در نتیجه تصویر تاریک‎تری شکل می‎گیرد.

گرچه، سرعت شاتر تنها متغیری که روی میزان روشنایی یک تصویر تاثیر می‎گذارد نیست. دو عامل دیگر گشادگی دریچه دیافراگم و ایزو به همراه میزان روشنایی واقعی صحنه پیش روی شما است. بنابراین، زمانی که در مورد سرعت تصمیم می‎گیرید کمی انعطاف‎پذیری دارید ولی باید دیگر تنظیمات خود را با دقت انتخاب کنید.

سرعت شاتر می‎تواند ابزار حیاتی برای ثبت عکسی با میزان روشنایی صحیح محسوب شود. در یک روز آفتابی، ممکن است نیاز به استفاده از سرعت سریع باشد تا تصویر بیش از حد نوردهی نشود. اما اگر هوا تاریک یا نور محیط کم است، احتمالا باید از این سرعت طولانی استفاده کرد تا جلوی ثبت تصویری که آن هم تاریک است گرفته شود. (در نتیجه احتمالا نیاز به سه پایه است چون عکاسی با دوربین روی دست موشن بلور ایجاد می‎کند) برای بسیاری از افراد، این قضیه دلیل اصلی تنظیم سرعت است یعنی کسب اطمینان از این که تصاویر به شکل مناسبی روشن هستند. با این حال، مشکل موشن بلور نیز بسیار مهم است و نباید نادیده گرفته شود.

سرعت های آهسته، سریع و طولانی شاتر

سرعت شاتر سریع معمولا عامل کافی برای فریز کردن حرکت است. اگر در حال عکاسی از پرندگان هستید، احتمالا نیاز به سرعت 1/1000 ثانیه یا سریع تر دارید. گرچه، هنگام عکاسی عمومی از اجسام با سرعت آهسته، ممکن است بتوانید بدون  ایجاد موشن بلور تصاویری با سرعت 1/200 ام، 1/100ام ثانیه یا حتی طولانی‎تر بگیرید.

سرعت‎های طولانی شاتر معمولا بالای یک ثانیه است یعنی تا حدی که نیاز به استفاده از سه پایه برای گرفتن تصاویر شارپ حس شود. از سرعت‎های شاتر طولانی برای سبک‎های خاصی از عکاسی در شب یا محیط کم نور یا برای ثبت عمدی حرکت استفاده خواهد شد. اگر زمان استفاده از سرعت‎های طولانی شاتر چیزی در صحنه شما حرکت کند، در عکس‎های نهایی بسیار محو ظاهر خواهد شد.

در این میان، سرعت‎های شاتر از 1/100ام ثانیه تا یک ثانیه باز هم نسبتا آهسته در نظر گرفته می‎شوند. ممکن است نتوانید بدون ایجاد لرزش دست آنها را کنترل کنید، به ویژه نزدیک به پایان ثانیه اول. همچنین، این قضیه تا حد زیادی بستگی به لنزهای شما دارد. بعضی از لنزها مانند نیکون با طول کانونی 70 تا 200 میلیمتری و گشادگی دریچه دیافراگم f/2.8 از فناوری‎های لرزشگیر خاص تصویر (که همچنین به اسم فناوری کاهش لرزش شناخته می‎شود) استفاده می‎کنند که به عکاسان کمک می‎کند زمان عکاسی با دوربین روی دست تصاویری با سرعت‎های بسیار آهسته شاتر بگیرند. دیگر لنزها فناوری کاهش لرزش ندارند که به این معناست که باید از قانون تقابل (reciprocal)  استفاده کنند تا مشخص کنند سرعت شاتر چقدر طولانی باید باشد بدون این که به علت لرزش دوربین موشن بلور به وجود آید. همچنین مهم است بدانید که چطور دوربین را نگه دارید.

نحوه تنظیم سرعت شاتر

اکثر دوربین‎ها خودکار به صورت پیشفرض سرعت‎های شاتر را مدیریت می‎کنند. زمانی که شاتر در حالت «خودکار» قرار دارد، سرعت شاتر  (و همچنین گشادگی دریچه دیافراگم و ایزو) بدون دخالت عکاس توسط دوربین انتخاب می‎شود. گرچه، عکاس اگر لازم باشد باز هم می‎تواند به صورت دستی سرعت شاتر را به روش‎های زیر تنظیم کند:

• با تنظیم دوربین در حالت «اولویت شاتر» عکاس سرعت شاتر را انتخاب می‎کند و دوربین خودکار گشادگی دریچه دیافراگم را تنظیم می‎کند.
• با تنظیم دوربین در حالت «دستی»، کاربر به صورت دستی گشادی دریچه دیافراگم و سرعت را انتخاب می‎کند.

در هر دو حالت، می‎توان ایزو را به صورت خودکار یا دستی انتخاب کرد

در اکثر موارد، پیشنهاد می‎کنیم به دوربین اجازه دهید سرعت شاتر صحیح را برای شما انتخاب کند. با این حال، مواظب باشید تا موشن بلور بیش از حدی در تصویر به وجود نیاید (یا فریز حرکتی انجام نگیرد که به دنبال محو کردن آن هستید).

نحوه پیدا کردن سرعت شاتر

آیا می‎دانید چطور متوجه شوید که سرعت شاتر دوربین روی چه عددی تنظیم شده است؟ معمولا پیدا کردن سرعت شاتر بسیار ساده است. در دوربین‎ها صفحه‎ای وجود دارد که سرعت شاتر معمولا در بالا گوشه سمت چپ قرار گرفته است که در تصویر زیر دور آن خط کشیده‎ایم:

 

اگر دوربین شما مانند بعضی از مدل‎های رده ابتدایی دوربینهای DSLR یک نمایشگر ال‎سی‎دی در بالای خود ندارد، می‎توانید در نمایاب نگاه کنید که در آن سرعت  در گوشه پایین سمت چپ قرار می‎گیرد. اگر دوربین شما نه نمایاب و نه نمایشگر دارد، مانند بسیاری از دوربین‎های بدون آینه، می‎توانید این سرعت  را به سادگی با نگاه به صفحه پشتی ببینید.

در اکثر دوربین‎ها، این سرعت شاتر  به شکل کسری از یک ثانیه نشان داده نخواهد شد، بلکه معمولا یک عدد معمولی است. زمانی که سرعت شاتر طولانی‎تر از یک ثانیه یا مساوی با آن است، چیزی شبیه به 1” یا 5” را خواهید دید (علامت ” نشان‎دهنده یک ثانیه کامل است).

اگر هنوز نمی‎توانید سرعت شاتر را پیدا کنید، دوربین خود را در حالت «Aperture Priority» قرار دهید و مطمئن شوید که گزینه تنظیم خودکار ایزو را خاموش کرده‎اید. سپس، دوربین را از سمت محیط تاریک به سمت نواحی روشن بگیرید. عددی که تغییر خواهد کرد سرعت شاتر خواهد بود.

جمع بندی

ما در استودیو عکاسی صنعتی نماد در تلاشیم به بهترین و ساده ترین روش ها عکاسی را به شما آموزش دهیم تا اگر تازه در این راه قدم گذاشته اید بهتر و موفق تر باشید. خوشحالیم که همراه ما هستید و ما بسیار از اینکه شما نظرات و پیشنهادات خود را با ما در میان بگذارید خرسند می شویم.

عکاسی پزشکی یک شاخه خاص و تخصصی از عکاسی تبلیغاتی است که مربوط به مستندسازی نمایه بالینی بیماران، روش‌های پزشکی و جراحی، وسایل پزشکی و نمونه‌هایی از کالبدشکافی  است.

عکاسی پزشکی مستلزم سطح بالایی از مهارت فنی برای ارائه عکس بدون اطلاعات گمراه‌کننده است که ممکن است باعث سوء تفسیر شود. عکس‌های موردنظر در اسناد پزشکی، تحقیقات، انتشار در نشریات علمی و تدریس استفاده می‌شود.

عکاسان پزشکی اسناد و مدارک بیماران را در مراحل مختلف بیماری، جراحات و قبل و بعد از عمل جراحی مستند نموده و ثبت می‌کنند. این افراد کارهای متخصصان مراقبت‌های بهداشتی را برای کمک به برنامه‌ریزی درمان و آموزش عمومی و سایر متخصصان مراقبت بهداشتی ثبت و ضبط می‌کنند. ماهیت این کار نیازمند احترام به حساسیت افراد دارد. آگاهی از رویه‌های استریل و پیروی از قوانین و سیاست‌های حفظ حریم خصوصی از نکات مهمی است که باید در عکاسی پزشکی بدان توجه نمود.

حوزه فعالیت عکاسان پزشکی

انجمن BioCommunications Association در یک نظرسنجی که در سال 2008 بر روی افرادی که در عکاسی پزشکی کار می‌کنند، صورت داد، دریافت که اغلب عکاسان پزشکی در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه و مراکز تحقیقاتی کار می‌کنند. ده درصد فارغ‌التحصیلان کار در کلینیک‌های تخصصی مانند پوست، جراحی چشم و جراحی پلاستیک هستند. چند نفر از این افراد نیز ارائه‌دهنده خدمات به حرفه پزشکی و قانونی هستند. عکاسان پزشکی عکس بیماران را در کلینیک‌ها، بخش‌ها و در اتاق‌های عمل گرفته و بایگانی می‌کنند. همچنین عکاسان پزشکی ممکن است برای عکس‌برداری از کالبدشکافی و نمونه‌های سنگین در بخش آسیب‌شناسی فراخوانده شوند. در عکاسی پزشکی همچنین می‌توان از فن‌های عکاسی تخصصی با استفاده از  و عکاسی با اشعه  فرابنفش و فلورسنت استفاده کرد.

نقش عکاس پزشکی در طول سال‌ها از تغییر پیدا نموده است و از انحصار پزشکی بیرون آمده و با عکاسی عمومی ترکیب‌شده است. این عمومیت بخشیدن عکاسی توانسته تا از ماهیت تجاری به حمایت از روابط عمومی و آموزش برسد. فراموش نکنید که تولید ویدئو می‌تواند نقش بیشتری را ایفا کند؛ عکاسان پزشکی اغلب مسئول ویدئو اجلاس از اتاق عمل هستند و در تل- پزشکی مشغول هستند. دپارتمان عکاسان پزشکی گروه‌هایی هستند از عکاسان پزشکی استفاده می‌کنند و معمولاً تعداد 5 نفر یا کمتر را تشکیل می‌دهند. بعضی از عکاسان پزشکی درزمینه‌های چشم‌پزشکی و پوستی تخصص دارند.

نورپردازی در عکاسی یکی از مهترین اصولی است که شما باید بعد از آشنایی با ترکیب بندی و اصول اولیه عکاسی یاد بگیرید. نورپردازی به چند دسته تقسیم میشود و خب بخش تخصصی آن نور پردازی در استودیو برای عکاسی از مدلینگ و یا عکاسی صنعتی می باشد. در مجموعه آموزش عکاسی استودیو نماد ما سعی کردیم در مقاله زیر شما را با اصول و تعاریف اولیه و نکات مهم این مقوله آشنا کنیم.همراه ما باشید.

10 نکته مهم در مورد نورپردازی در عکاسی

 

یک منبع نور گسترده توصیه: سوژه پرتره را نزدیک به یک پنجره پر نور و بزرگ قرار دهید که نور مستقیم خورشید را دریافت نمی‎کند. در نتیجه یک سافت‎باکس مجانی به وجود آورده‎اید و نیازی به تجهیزات استودیویی نیست.

1) هرچه منبع نوری گسترده‎تر است، نور ملایم‎تر (نرم‎تر) می‎شود.

هرچه منبع نوری محدودتر است، نور سخت‎تر است. یک منبع نوری گسترده سایه‎ها را کم می‎کند، کنتراست و بافت را کاهش می‎دهد. یک منبع نوری محدود دقیقا عملکردی متفاوت دارد. علت این است که با یک منبع نوری گسترده، شعاع‎های نور از جهت‎های متعددی به سوژه تابانده می‎شوند و در نتیجه سطح سایه‎ها را پر می‎کنند و صحنه را حتی بیشتر روشن می‎کنند.

 

هرچه منبع نور دورتر باشد، نور سخت‎تر است نکته: زمان عکاسی از افراد داخل محیط بسته با منابع نوری موجود، منبع نوری را به آن‎ها نزدیک کنید یا آن‎ها را در مجاورت منبع نوری قرار دهید.این نورپردازی نرم نام دارد

2) در نورپردازی ، هرچه منبع نوری نزدیک‎تر باشد، نور ملایم‎تر است.

هرچه منبع نور دورتر باشد، نور سخت‎تر است. دلیل این قضیه این است که هرچه منبع نوری را نزدیک‎تر کنید برای سوژه شما منبع نوری گسترده است و به دنبال دور کردن منبع نوری آن را محدودتر می‎کنید. خورشید را در نظر بگیرید که 109 برابر قطر بزرگتری از زمین دارد، در نتیجه منبع نوری واقعا گسترده‎ای است! اما با توجه به فاصله 93 میلیون مایلی با ما، بخش بسیار کوچکتری از آسمان را اشغال می‎کند و بنابراین نور زمانی که مستقیم به سوژه می‎خورد بسیار سخت است.

 

دیفیوژن نور را پخش می‎کند نکته: از موادی مانند پلاستیک شفاف یا الیاف سفید می‎توان برای پراکنده کردن یک منبع نوری سخت استفاده کرد. می‎توانید یک پراکنده‎کننده (دیفیوژر) در جلوی یک منبع نوری مصنوعی مانند پروژکتور قرار دهید. یا اگر خورشید بیرون است از یک خیمه نور یا پارچه سفید برای ملایم‎سازی نوری که به سوژه می‎رسد استفاده کنید.

3) در نورپردازی ، دیفیوژن نور را پخش می‎کند، الزاما باعث می‎شود منبع نوری گسترده‎تر و بنابراین نرم‎تر شود.

زمانی که ابرها در جلوی خورشید قرار می‎گیرند، سایه‎ها کمتر از اجسام نوری متمایز می‎شوند. مه را به این ترکیب اضافه کنید تا سایه‎ها ناپدید شوند. سایه‎ها، آسمان‎های ابری و مه نقش پراکنده‎کننده را دارند یعنی چیزی که نور را در جهات مختلفی پخش می‎کند. در روزهای ابری یا زمانی که مه دیده می‎شود، کل آسمان به یک منبع نوری بسیار گسترده یا یک سافت‎ باکس طبیعی تبدیل می‎شود.

تقویت نور نقش پراکنده‎کننده را دارد نکته: قطعه بزرگی از یک فویل آلومینیومی را مچاله کنید، سپس آن را دوباره باز و صاف کنید و دور یک مقوا بکشید. با این کار یک رفلکتور ساخته‎اید که در عین پخش و ملایم‎سازی نسبی نور به درخشانی اجسام نیز کمک می‎کند.نورپردازی در عکاسی گاهی میتواند همینقدر ساده باشد

 

4) در نورپردازی ، تقویت نور نقش پراکنده‎کننده را دارد

یک منبع نوری ملایم را به سمت یک سطح گسترده و مات مانند دیوار، سقف یا رفلکتور مات بگیرید تا نه تنها باعث انعکاس نور شود بلکه آن را روی یک سطح وسیع‎تر پخش کند. اما اگر از یک رفلکتور براق استفاده کنید، نور به دنبال تقویت نسبتا محدود باقی خواهد ماند. آینه مثال بارز یک رفلکتور براق است که نور را متمرکز می‎کند.این عمل به نام نورپردازی ملایم معروف است.

 

هرچه منبع نوری دورتر است، نور کمتر و سوژه تاریک‎تر می‎شود نکته: فلاش دوربین خود را در حالت پرتره فضای باز و در حالت روز بسیار روشن تنظیم کنید. در این حالت، قسمت‎های سایه چهره سوژه شما را روشن خواهد کرد ولی بدون تاثیر روی نورپردازی پس‎زمینه، آن را تیره و کم نور باقی می‎گذارد.

5) هرچه منبع نوری دورتر است، نور کمتر و سوژه تاریک‎تر می‎شود.

براساس یک قانون به نسبت توان دوم مسافتی که از منبع نور دور شده‎اید، از حجم نور کاسته می‎شود. ممکن است پیچیده به نظر برسد، ولی اینطور نیست. به عنوان مثال اگر سوژه را دو برابر از منبع نور دور کنید، تنها یک چهارم نور به سوژه تابانده می‎شود. به عبارت دیگر، نور زمانی که از آن دور می‎شوید تاریک‎تر می‎شود، اگر قصد دارید منبع نوری خود یا سوژه خود را برای تغییر کیفیت نور جابه‎جا کنید باید این قضیه را به یاد داشته باشید. علاوه بر این توجه کنید تقویت نور با یک رفلکتور براق که نور را متمرکز می‎کند از روشنایی نهایی می‎کاهد.

 

از انحراف نور می‎توان برای تغییر روابط استفاده کرد نکته: اگر سوژه شما توسط نوری که از پنجره به داخل می‎آید روشن شده است، شخص را نزدیک به پنجره نگه دارید تا روشنایی از دیوار پس زمینه منحرف و پشت سوژه تیره شود. اما اگر می‎خواهید دیوار را روشن کنید، فرد را به آن نزدیک‎تر و از پنجره دورتر کنید.

6) در نورپردازی ، از انحراف نور می‎توان برای تغییر روابط بین نور روی سوژه و پس‎زمینه‎تان استفاده کرد.

اگر یک منبع نوری را نزدیک به سوژه خود قرار دهید، انحراف نور از سوژه به پس‎زمینه تشدید خواهد شد. منبع نوری را از سوژه خود دورتر کنید و پس‎زمینه نسبتا روشن‎تر خواهد شد. همین قاعده در مورد روشن‎سازی نیم‎رخ نیز صدق پیدا می‎کند یعنی نزدیکی منبع نوری به نیم‎رخ سوژه شما، انحراف نور را در امتداد قاب شدیدتر خواهد کرد، انگاری منبع نور دور است.

 

نورپردازی از جلو جزئیات بافت سوژه را کاهش می‎دهد. نکته: برای حفظ جزئیات پرز و پشم حیوان خانگی خود، منبع نوری را تا حدی در طرف آن قرار دهید تا جلوی آن.

7) نورپردازی از جلو جزئیات بافت سوژه را کاهش می‎دهد، نورپردازی از طرفین، بالا یا زیر جزئیات را افزایش می‎دهد.

یک عکاس پرتره ممکن است خواسته باشد منبع نور را نزدیک به محور لنزها نگه دارد تا چین و چروک صورت را حذف کند و از سوی دیگر یک عکاس منظره ممکن است برای تاکید بر بافت سنگ‎ها، شن و پوشش گیاهی به صورت جانبی نورپردازی کند. به طور کلی، هرچه زاویه‎ای که از آن نور به سوژه تابانده می‎شود بازتر است، بافت به نمایش گذاشته شده بیشتر می‎شود.

 

سایه ‎ها حجم به وجود می‎آورند نکته: برای یک عکاسی پرتره تاثیرگذار از «نورپردازی هالیوودی» استفاده کنید. یک منبع نوری را در بالای سوژه و اندکی متمایل به یک طرف آن با زاویه‎‎ای رو به پایین قرار دهید، ولی شدت آن به قدری نباشد که سایه بینی از روی لب بالایی فراتر برود.

8) سایه‎ ها حجم به وجود می‎ آورند.

عکاسان به این شیوه سه‎بعدی بودن را به عکس اضافه می‎کنند یعنی حس دیدن تصویر یک سوژه در فضا نه بر روی یک سطح تخت و صاف. مجدد باید بگوییم، نورپردازی از طرفین، بالا و در نتیجه ایجاد سایه‎های طولانی‎تر و عمیق‎تر یک حس حجم به وجود می‎آورد. عکاسان اشیاء بی‎جان، محصول و منظره از نورپردازی زاویه‎ای به همین دلیل استفاده می‎کنند.

 

از نور پشتی می‎توان به عنوان یک منبع نوری بسیار پخش شده استفاده کرد نکته: برای عکاسی پرتره یا نیم‎رخ ترکیب‎بندی‎هایی را امتحان کنید که منبع نوری را در بر گیرد. نورسنج شما ممکن است به چالش کشانده شود بنابراین از تکنیک براکتینگ برای نورپردازی استفاده کنید.

9) در نورپردازی ، از نور پشتی می‎توان به عنوان یک منبع نوری بسیار پخش شده استفاده کرد.

سوژه‎های بسیار کمی کاملا نورپشتی دارند و خود سوژه کاملا تاریک هستند. از دیوار روبروی فردی که به یک پنجره روشن پشت کرده است، نور روی او بازتاب خواهد شد. روی فردی که بیرون پشت به آفتاب ایستاده است، نور از سوی دیگر نقاط آسمان بر او منعکس می‎شود. در هر صورت، شما باید برای نوردهی را بالا ببرید تا نوری که به سوژه می‎رسد را ثبت کنید و این نور از جزئیات بافت و ابعاد چهره کم خواهد کرد.

 

نور رنگ دارد، حتی زمانی که «سفید» به نظر می‎رسد نکته: تصاویر منظره در روزی که آسمان صاف است می‎توانند به ویژه در سایه‎ها بسیار آبی باشند. تعادل رنگ دوربین خود را در حالت ابری قرار دهید که برای ایجاد یک درخشش طلایی‎تر نقش یک فیلتر گرم‎کننده رنگ را ایفا می‎کند.

10) نور رنگ دارد، حتی زمانی که «سفید» به نظر می‎رسد.

این قضیه دمای رنگ نامیده می‎شود. البته مغز و چشم انسان در تنظیم و تصحیح برداشت های محیطی انسان بسیار ماهرانه عمل می‎کنند تا ما به سختی متوجه این قضیه شویم. اما سنسورهای دیجیتالی و نگاتیو، ممکن است کالر کست‎ها را که چشم آن‎ها را ندیده است، ثبت کنند. رنگ نور خورشید در اواخر بعد از ظهر و اوایل صبح گرم است، در حالی که سایه‎ها در محیط باز در اواسط روز می‎توانند متمایل به رنگ‎های آبی و سرد باشند. لامپ‎های تنگستنی نور بسیار زردی تولید می‎کنند و هر سطحی که آن نور به آن می‎رسد می‎تواند رنگ آن را تشدید کند.

معیار اصلی و اساسی که عکاسی هنرهای زیبا را از سایر شاخه‌های عکاسی جدا می کند این است که عکاسی هنرهای زیبا تنها ثبت دیجیتال یک سوژه نیست.

از این رو در عکاسی هنرهای زیبا ، هنرمند از دوربین به عنوان ابزاری برای خلق یک اثر هنری بهره می‌گیرد و به کمک آن به جای مستندنگاریِ صرفِ سوژه‌های پشت لنز، دیدگاه شخصیش را درمورد آنچه اتفاق افتاده بیان می‌کند. معمولاً استفاده از یک دوربین برای مستند کردن آنچه که در پیش روی عکاس اتفاق می‌افتد، در حیطه‌ی عکاسی خبری قرار می‌گیرد . اغلب چنین عکس‌هایی در نشریاتی چاپ می‌شوند که به ثبت دقیق لحظه بدون دست‌کاری و کم و کاست، توجه ویژه‌ای دارند.

هنرمند

لازم و شایسته است که تمام آثار هنری به بهترین شیوه در معرض نمایش طیف وسیعی از مخاطبان قرار بگیرند.کیفیت بالای تصاویر چاپ‌ شده در کاتالوگ‌ها، بروشورها یا وب‌سایت‌ها شانس دیده شدن را افزایش می‌دهد. نحوه ارائه آثار به اندازه‌ی مهارت در عکاسی اهمیت دارد و یکی از مهمترین سرمایه‌گذاری‌های هر هنرمند است.از سوی دیگر، عکاسی هنرهای زیبا در درجه‌ی اول درباره‌ی هنرمند سخن می‌گوید. عکاسی آثار هنری تنها مربوط به آن چیزی که دوربین ثبت می‌کند نیست بلکه به آن چیزی توجه دارد که هنرمند می‌بیند.

آثار هنری خود را در رنگ‌‌ های صحیح بگیرید و جزییات و ظرافت‌های کارتان را نمایش دهید.پیش از اینکه اثر اصلی و اورجینال خود را بفروشید یک کپی دقیق از آن داشته باشید تا با نمایش آن بتوانید مخاطبان بیشتری را جذب کنید و فرصت‌های بهتری را در آینده بدست بیاورید.عرضه بهترین کارهایتان به شما کمک می‌کند تا شناخته شوید و فروش بیشتری را کسب کنید.لازمه‌ی خلق آثار بی‌نظیر، عکاسی خوب است. نگه‌داری یک نسخه دقیق از اثر، شهرت شما را افزایش می‌دهد و فرصت‌های جدیدی پیش رویتان قرار می‌دهد.

گالری‌ها و موزه‌ها

 بازدیدکنندگان می‌توانند از آثاری که در موزه‌ها و گالری‌ها به نمایش درمی‌آید بیش از پیش لذت ببرند.  به کمک نورپردازی‌های حرفه‌ای، بافت و سطح آثار ارائه شده از کوچکترین سایز تا بزرگترین‌شان به بهترین شکل در معرض دید قرار می‌گیرند.

دیجیتالی کردن آثار به منظور تماشای آنلاین و آرشیو کردنشان بسیار اهمیت دارد. مخصوصاً در گالری‌ها و موزه‌ها که در پیشرفت فرهنگ معاصر نقش به سزایی دارند.

موزه‌داران و مدیران

 اطمینان پیدا کنید که تمام اجراهای زنده، پروژه‌ها، نمایشگاه‌ها مستند شوند. استفاده از تصاویر با کیفیت بالا در برنامه‌های مالی و تحقیقی و توسعه‌ای که در آینده برگزار می‌شود، تأثیرفوق‌العاده‌ای دارند و در عین حال به افزایش طیف مخاطبان کمک می‌کنند.

آثار هنری دو بعدی و سه بعدی که در تمام اندازه‌ها که در طول زمان برگزاری نمایشگاه‌ها و اجراها در معرض نمایش قرار گرفتند می‌توانند با استفاده از تجهیزات استودیویی قابل حمل در هر ناحیه ای از ایران عکس‌برداری شوند. آثار با سایز کوچک و متوسط هم می‌توانند در استودیوی طراحی در نزدیک پرستون عکس‌برداری شوند.

برای دیدن نمونه کارهای بیشتر از عکاسی آثار هنری اینجا کلیک کنید

 

تا حالا تصویر یک آبشار یا اقیانوس را دیده‎اید که آب ظاهری نرم و ابریشمی دارد، تقریبا غیرواقعی است و شاید هم تصویری از فضای شهر دیده باشید که در آن ماشین‎ها به خطوط قرمز رنگ طولانی تبدیل شده‎اند؟ شاید دیده‎اید و فکر هم کرده‎اید که این عکس‎ها شدیدا دست کاری شده‎اند. در حقیقت، این نوع عکاسی تکنیک ساده‎ای است که با استفاده از سرعت طولانی شاتر امکان‎پذیر است. پس از مطالعه این مقاله شما متوجه می‎شوید چطور توسط این تکنیک، عکاسی با نوردهی طولانی، تصاویری عالی بگیرید.

عکاسی با نوردهی طولانی تکنیکی در عکاسی است که در طول سال‎های گذشته بسیار محبوب شده است. این سبک براساس استفاده از سرعت طولانی‎تر شاتر برای ثبت، محو یا مبهم کردن عناصر متحرک است. آب ظاهر یک ابریشم جادویی یا مه مانند را می‎گیرد و ابرها در امتداد آسمان رگه‎رگه می‎شوند. همان‎طور که در بالا اشاره کردم، استفاده متداول دیگر عکاسی با نوردهی طولانی نزدیک جاده‎ها است که نور ماشین‎ها به خطوط قرمز و سفیدرنگ شناوری بر روی زمین تبدیل می‎شود. این‎ها تنها دو نمونه از مواردی است که در آن می‎توانید از عکاسی با نوردهی طولانی استفاده کنید. در حقیقت تنها چیزی که این تکنیک را محدود می‎کند سطح خلاقیت شما است. از این تکنیک می‎توان تقریبا در هر سبکی از عکاسی استفاده کرد. چند نمونه از آن‎ها عبارتند از :

• Steel wool photography (نوعی عکاسی با از طریق چرخاندن و سوزاندن براده فولاد)

• Startrails (ثبت حرکت ظاهری ستاره‎ها در شب)

• نمای شهر

• زندگی خیابانی

• عکاسی آبستره (انتزاعی)

این لیست را می‎توان تا بی‎نهایت ادامه داد. با ما با این آموزش عکاسی از استودیو نماد همراه باشید.

سرعت شاتر چیست

سرعت شاتر، مقدار زمانی است که شاتر دوربین باز است و برحسب ثانیه یا کسری از ثانیه حساب می‎شود. یک کسر بزرگتر 1/1000 سرعت شاتری سریع‎تر نسبت به کسر کمتر 1/10 است و در نتیجه به نور کمتری اجازه می‎دهد به سنسور برسد. یعنی دوربین در حالی که شاتر باز است، هر چیزی متحرک را ثبت می‎کند. به همین دلیل است که آب شبیه به ابریشم به نظر می‎رسد و ماشین‎ها در بعضی از تصاویر ردی از نور بر جا می‎گذارند. تجهیزات لازم برای عکاسی با نوردهی طولانی قبل از شروع به عکاسی پیشنهاد می‎کنیم چند چیز را بخرید. تمامی آن‎ها برای این نوع عکاسی الزامی نیستند ولی هم کیفیت عکس را افزایش می‎دهند هم کار شما را ساده می‎کنند. • دوربین دارای حالت عکاسی بالب (Bulb) • سه‎پایه (الزامی) • آزادکننده شاتر • فیلترهای ND

استفاده از سه‎ پایه

برای عکاسی با نوردهی طولانی سه‎پایه الزامی است. ممکن است خلاقانه عمل کنید و دوربین خود را روی سنگ‎ها یا دیگر اشیاء قرار دهید، ولی می‎دانید که به خوبی سه‎پایه نیست. استفاده از سرعت شاتر به تعداد ثانیه‎های زیاد یا حتی دقیقه، باعث می‎شود که گرفتن یک عکس شارپ با دوربین روی دست غیرممکن شود. به طور کلی، استفاده از سه‎پایه را پیشنهاد می‎کنیم، مخصوصا زمانی که سرعت شاتر طولانی‎تر از 1\60 ثانیه است. شما می‎توانید در اکثر فروشگاه‎های عکاسی سه‎پایه‎های ارزانی پیدا کنید. ممکن است خرید یک سه‎پایه ارزان وسوسه‎کننده باشد ولی باید مدل محکمی بگیرید چون خیلی مهم است دوام زیادی داشته باشد. خرید یک سه‎پایه باکیفیت در دراز مدت باعث صرفه‎جویی در پول شما می‎شود.این یکی از مهمترین اجزا هنگام آموزش عکاسی است.

دستیابی به نوردهی طولانی با فیلترهای ND

یکی دیگر از تجهیزات مفید برای این نوع عکاسی فیلتر کاهنده نور (چگالی خنثی یا ND) است. با آن که اگر در شب عکاسی می‎کنید نیازی به این فیلترها نیست، اما از آن‎ها در عکاسی منظره برای نوردهی طولانی‎تری یا در طول روز استفاده زیادی می‎شود. این فیلترها از نظر قدرت بسیار فرق دارند بنابراین فیلتر مناسبی را انتخاب کنید که افکتی که می‎خواهید در عکس خود داشته باشید را فراهم کند. فیلترهای ND در دو مدل هستند: فیلترهای مربعی شکل و فیلترهای پیچی که داخل یک نگه‎دارنده فیلتر قرار می‎گیرند. هر کدام مزایای خاص خود را دارند ولی طبق تجربه، من استفاده از سیستم فیلتر مربعی شکل را ترجیح می‎دهم. دلیل این که از فیلترهای پیچی به فیلترهای مربعی‎ شکل رو آوردم این بود که اغلب اوقات در آن واحد از بیشتر از یک فیلتر استفاده می‎کنم، معمولا یک فیلتر ND معمولی و یک فیلتر ND مدرج. سیستم‎های فیلتر به شما اجازه می‎دهند فورا پشته‎ای از 2، 3 یا حتی 4 تصویر به وجود آورید. علاوه بر این، فیلترهای ND مدرج به نسبت فیلترهای مربعی بهتر هستند چون شما می‎توانید به آسانی آن را با افق هم‎طراز کنید. برندهای زیادی وجود دارند که بهتر است قبل از خرید کمی در مورد آن‎ها تحقیق کنید. بسیاری از فیلترها کالر کست‎های غلیظی دارند و با آن که به سادگی در مرحله پس از پردازش می‎توان آن را رفع کرد ولی می‎تواند کاملا آزاردهنده باشد. قیمت بین این فیلترها از 50 تا 300 دلار متغیر است و اغلب اوقات تفاوت بین مدل‎های ارزان (البته نه ارزان‎ترین) و گران قابل توجه نیست.

2 گام، 6 گام، 10 گام: چه تفاوتی با هم دارند؟

ممکن است این اصطلاحات را قبلا شنیده باشید: 2 گام، 6 گام یا 10 گام. این‎ها قدرت فیلتر را تعریف می‎کنند و مقدار گام‎ها به شما می‎گوید چقدر می‎توانید سرعت شاتر را افزایش دهید. 10 گام در بین عکاسان زیادی، به ویژه آن‎هایی که تازه با تکنیک عکاسی با نوردهی طولانی آشنا شده‎اند، بسیار محبوب است. اگر می‎خواهید تصاویری با آب‎های ابریشمی و ابرهای رگه‎رگه به دست آورید، فیلتر 10 گامی به شما اجازه خواهد داد از سرعت شاتری استفاده کنید که هزار برابر طولانی‎تر از سرعت شاتر معمولی است. به عبارت دیگر، استفاده از آن میزان نور ورودی به سنسور را تا 1000 مرتبه کاهش می‎دهد. واقعا شگفت‎آور است. به جای استفاده از سرعت شاتر1/60 ثانیه می‎توانید از 16.7 ثانیه استفاده کنید! طبق تجربه من در کار با بعضی از فیلترها، یک فیلتر 10 گامی ممکن است در واقع نزدیک‎تر به 11 گام باشد. فیلترهای با این قدرت باعث می‎شوند حتی امکان استفاده از سرعت شاتری در حد چندین دقیقه وجود داشته باشد.

استفاده از آزادکننده شاتر

تجهیزات نهایی که پیشنهاد می‎کنم بخرید آزادکننده شاتر است. اگر از میزان نوردهی کمتر از 30 ثانیه استفاده می‎کنید، خرید آن الزامی نیست ولی همیشه خرید آن را توصیه می‎کنیم تا سطح حرکت ناخواسته کم شود. برای این نوع تصاویر خرید یک آزادکننده شاتر ارزان کافی است. ممکن است بعدا به فکر خرید یک مدل مجهز تایمر و مکانیسم قفل کردن هم بیافتید.

برای استفاده از آزادکننده شاتر برای عکاسی با نوردهی طولانی دو دلیل وجود دارد: • استفاده از یک کنترل از راه دور به شما این اطمینان را می‎دهد که دوربین روی سه‎پایه بی‎حرکت می‎ایستد و حرکت نمی‎کند. (یا می‎توانید از قابلیت تایمر دوربین خود استفاده کنید) • شما قادر هستید با استفاده از حالت عکاسی بالب دوربین خود به سرعت شاتری طولانی‎تر از 30 ثانیه دست پیدا کنید.

نحوه عکاسی

حالا که با تجهیزات و مقدمات لازم آشنا شدید، وقت عکاسی است! این جا اوضاع جالب می‎شود. همان‎طور که در مقدمه اشاره کردم، Long exposure photography در سناریوهای مختلف استفاده می‎شود. ما در این مطلب به استفاده از آن در عکاسی منظره نگاهی می‎اندازیم. اما امکان استفاده از این تکنیک در هر حوزه‎ای از عکاسی وجود دارد. اگر چند وقتی است که عکاسی می‎کنید، باید از اهمیت پرسپکتیو و ترکیب‎بندی خوب عکس باخبر باشید. زمان عکاسی با نوردهی طولانی این قضیه مهم است، حتی با آن که بسیاری از افراد اهمیتی به آن نمی‎دهند چون آسمان یا آب به اندازه کافی جالب و جذاب هستند. اما لطفا اهمیت ترکیب‎بندی را فراموش نکنید چون پشیمان خواهید شد! از خودتان یک سوال ساده بپرسید: از چه چیزی دارم عکس می‎گیرم؟ اگر آسمان، آب یا گل بخش جالب عکس شما است باید قسمت زیادی از قاب را به خود اختصاص دهند. خوب است بگوییم که اگر خبری از ابر نیست، ممکن است نیاز به نوردهی طولانی نداشته باشید، مگر این که بخواهید از یک رودخانه یا آبشار عکس بگیرید.

فوکوس عالی

اولین کاری که پس از پیدا کردن ترکیب‎بندی انجام می‎دهیم قرار دادن تصویر در فوکوس است. زمان استفاده از یک فیلتر ND تیره مانند فیلتر 10 گامی، شما متوجه خواهید شد که فوق‎العاده تیره هستند. به سختی می‎توان از بین فیلتر چیزی دید و کار کردن سیستم فوکوس خودکار دوربین غیر ممکن است. این قضیه باعث می‎شود تصویر در فوکوس قرار نگیرد. زمانی عکس بگیرید که خورشید در حال طلوع یا غروب است.

قبل از قرار دادن فیلتر در جلوی دوربین، به حالت فوکوس دستی جابه‎جا شوید و از نمای زنده (Live View) برای فوکوس دستی استفاده کنید. اگر با استفاده از آن راحت نیستید می‎توانید از حالت فوکوس خودکار هم استفاده کنید ولی به یاد داشته باشید قبل از گرفتن عکس به حالت دستی برگردید. اگر این کار را فراموش کردید و دوربین زمان گرفتن عکس هم چنان از فوکوس خودکار استفاده می‎کند، متوجه خواهید شد که دوربین قادر به فوکوس نیست چون تمام چیزی که می‎تواند ببیند به رنگ تیره است. بنابراین مهم است به محض شروع عکاسی به حالت فوکوس دستی برگردید. پیش از استفاده از فیلتر یک مرحله دیگر وجود دارد یعنی گرفتن یک عکس آزمایشی. با این کار مطمئن می‎شوید که عکس شارپ است و می‎دانید بدون فیلتر چه سرعت شاتری ایده‎آل است. زمان محاسبه سرعت شاتر با استفاده از فیلتر به یادآوردن این عدد مهم است.

گرفتن عکس

حال زمان تغییر تنظیمات دوربین رسیده است. تنظیمات دوربین خود را در حالت عکاسی دستی قرار دهید و گشادگی دریچه دیافراگمی که در تصویر آزمایشی استفاده کرده بودید را نگه دارید. معمولا عدد اف ایده‎ال برای عکاسی منظره بین 7.1 و 13 است. اما به نوع تصویری که می‎خواهید بگیرید بستگی دارد. ایزو باید تا جای ممکن پایین نگه داشته شود و چون از سه‎پایه استفاده می‎کنید باید در حدود 100 باشد. زمان استفاده از یک فیلتر ده گامی، یا فیلتری که به اندازه کافی لازم است برای سرعت شاتر بیشتر از 30 ثانیه تیره باشد، سرعت شاتر خود را در حالت «Bulb» (در بعضی از دوربین‎ها «Time») قرار دهید. به طور خلاصه، بالب شاتر را تا زمانی که دکمه آن فشار داده شود باز نگه می‎دارد. به همین دلیل است که باید یک آزادکننده شاتر داشته باشید. یعنی می‎توانید شاتر را با هر سرعتی که خواستید استفاده کنید چه یک ثانیه است چه 10 ساعت. ممکن است فکر کنید چطور باید سرعت شاتر را محاسبه کنید زمانی که فیلتر اجازه به ورود نور کمتری می‎دهد. این شاید سخت‎ترین بخش عکاسی با نوردهی طولانی باشد اما با دیدن نور بیرون آگاهی از سرعت شاتر سخت نیست. دو راه برای محاسبه این قضیه وجود دارد، هر دو نتیجه یکسانی در اختیار شما قرار می‎دهند ولی یکی ساده‎تر و سریع‎تر است (اما من پیشنهاد می‎کنیم مدل سخت‎تر هم یاد بگیرید تا نحوه عملکرد آن را بدانید) و ابتدا آن را معرفی می‎کنم.

استفاده از فناوری به نفع خود

فناوری هم آزاردهنده و هم مفید می‎تواند باشد. برای عکاسی با نوردهی طولانی ابزاری وجود دارند که زندگی شما را ساده‎تر می‎کنند. اگر گوشی‎هوشمند دارید اپلیکیشنی به اسم NDCalc را باید دانلود کنید. این اپ به صورت خودکار سرعت شاتر صحیح را براساس سرعت شاتری که بدون استفاده از یک فیلتر نیاز دارید، محاسبه می‎کند. به همین دلیل است که سرعت شاتر استفاده شده در عکس آزمایشی خود را باید به یاد بسپارید. این اپلیکیشن شمارشگر معکوسی دارد تا بدانید چه زمانی نوردهی را تمام کنید (بسیار مفید است اگر از یک آزادکننده شاتر ارزان و حالت بالب استفاده می‎کنید). روش دوم اندکی سخت‎تر است ولی برای درک کاری که واقعا انجام می‎دهید الزامی است. این روش آن قدر سخت نیست ولی در ابتدا کمی گیج‎کننده است. اگر مطلب را تا الان با دقت خوانده باشید می‎دانید که از فیلتر ND ده گامی نور 1000 مرتبه کمتر عبور می‎کند. یعنی این فیلتر ND به شما اجازه می‎دهد سرعت شاتر خود را تا 1000 مرتبه طولانی کنید. بنابراین اگر از سرعت شاتر 1/125 استفاده می‎کنید شما حالا می‎توانید آن را به 8 ثانیه افزایش دهید. اگر از 1/30 استفاده کرده‎اید می‎توانید از 32 ثانیه استفاده کنید!

جمع‎ بندی

اگر قصد عکاسی با یک فیلتر ND 10 گامی را دارید باید یک چیز را بدانید یعنی: ممکن است نیاز باشد از سرعت شاتر حتی طولانی‎تر از چیزی که محاسبه کرده‎اید، استفاده کنید. مطمئن شوید در زمان خوبی تنظیمات دوربین خود را مشخص کرده‎اید تا بتوانید چند تصویر آزمایشی خوب بگیرید. زمانی که سرعت شاتر را حساب کردید، یک تصویر آزمایشی دیگر اما این مرتبه با زمان نوردهی صحیح و استفاده از فیلترها بگیرید. به سادگی اگر تصویر تیره یا روشن است خودتان متوجه خواهید شد که باید سرعت شاتر را افزایش یا کاهش دید. تکنیک عکاسی با نوردهی طولانی واقعا جالب است اما درک کامل تمامی جوانب مختلف آن زمان می‎برد. به یاد داشته باشید، اگر با نوردهی 300 ثانیه‎ای عکاسی می‎کنید، صدها عکس نخواهید گرفت!

در زیر می‌توانید تعریف ساده ای از عکاسی 360 درجه از اشیا را بخوانید، با ما همراه شوید.

عکاسی 360 درجه از اشیا ، فرآیند گرفتن یک سری تصاویر از محصول موجود با تجهیزات تخصصی است که محصول را در یک یا چند محور می‌چرخاند. تصاویر ویرایش شده، قالب‌بندی شده و یکپارچه‌سازی می‌شوند و به مشتری اجازه می‌دهد تا با محصول تعامل داشته باشد، آن را از زوایای مختلف چرخانده و برای دیدن جزئیات محصول بتواند به‌راحتی بر روی عکس این محصول زوم نماید.

چگونه عکاسی 360 درجه از اشیا به کسب‌وکار شما کمک می‌کند؟

عکاسی محصول 360 درجه پیچیده‌تر و پرهزینه‌تر از عکاسی محصول است. پس چرا این گزینه برای بازاریابی محصول شما ضروری است؟ به نظر من، سه دلیل عمده استفاده از عکاسی محصول 360  درجه وجود دارد:

فروش بیشتر محصول : تصاویر 360 درجه محصول اجازه می‌دهد تا مصرف‌کننده برای دیدن ویژگی‌های محصول به‌صورت دقیق از همه طرف و همچنین از زوایای نزدیک به آن بپردازد. یعنی که مشتری با عکاسی 360 درجه از اشیا می‌تواند یک تجربه ملموس از خرید را داشته باشد. تصاویر 360 درجه به خریدار اینترنتی این فرصت را می‌دهد که در مورد تصمیم خرید محصول با دقت بیشتری عمل نموده و آیا این محصول همان چیزی است که می‌خواهد یا خیر.

کاهش مرجوعی محصولات: بازگشت محصولات در بسیاری از صنایع نشان‌دهنده هزینه‌های بسیار گزاف است – تا جایی که کاهش کوچکی در مرجوعی می‌تواند صدها هزار تومان در هزینه‌های نمایندگی‌ها صرفه‌جویی ایجاد نماید. تصاویر 360 محصول به مصرف‌کننده اجازه می‌دهد تا با جزئیات محصول را مشاهده کند و اطمینان حاصل کند که محصولی مناسب را خریداری می‌کند همین اطمینان منجر به کاهش بازگشت کالا می‌شود.

از دور خارج کردن رقبا: امروزه در عرصه تجارت، رقابت بسیار شدید است و هر مزیتی که کالای شما داشته باشد از سوی مشتری استقبال می‌شود. تجارت الکترونیک معمولاً به‌عنوان تجارت نزدیک و فروش دوجانبه یاد می‌شود. به ‌عنوان‌ مثال، اگر شما کوله‌پشتی را تولید می‌کنید، محصولات شما براش نمایش در وب‌سایت‌های تجارت الکترونیکی و در کنار رقبایتان برای مشتری نمایش داده می‌شود. اگر محصولات شما دارای تصاویر 360 درجه بوده و رقبای شما نباشد، احتمال اینکه محصول شما در برابر محصول رقیب شانس بیشتری برای فروش داشته باشد بیشتر است.

لازم به ذکر است که همه محصولات برای عکاسی 360 درجه از اشیا مناسب نیستند. به‌عنوان‌مثال، اگر شما محصولاتی را می‌فروشید که از تمام زوایا مشابه (مانند جعبه‌های بسته‌بندی مقوایی) است، ارائه محصولات خود با تصاویر 360 برای مشتری آن‌چنان تأثیری نداشته، و در حقیقت هدر دادن زمان و پول است. از سوی دیگر، اگر محصولات شما دارای ویژگی‌های مهمی از تمامی زوایا است، عکس‌برداری محصول 360 درجه بسیار مناسب خواهد بود.

شما متوانید نمونه کار های ما رو در زمینه عکاسی 360 درجه محصول از این لینک ببینید 

وجود لنزهای خوب برای یک دوربین به معنای ثبت تصاویر شارپ و با جزئیات بالا است. لنزهای مختلفی در بازار بسته به هر نوع نیاز و بودجه‎ای وجود دارد.
موارد متعددی کیفیت کار یک عکاس را تعریف می‎کنند و یکی از مهم‎ترین‎ آن‎های لنزهایی است که استفاده می‎کند. لنزهای خوب یک دوربین تصاویر شارپی می‎گیرد که سطح جزئیات و کنتراست در آن‎ها به اندازه کافی است و از طرفی یک لنز ضعیف می‎تواند باعث ثبت تصاویر محو و بدون کیفیت شود.
زمان خرید لنز، مهم است نوع سوژه عکاسی خود، شرایط نوردهی و البته بودجه خود را مشخص کنید. هیچ لنزی وجود ندارد که برای هر موقعیتی عالی باشد، بنابراین باید بین و مزایا و معایب یک لنز یک تعادل در نظر بگیرید و بهترین گزینه را انتخاب کنید.
این مطلب راهنما به شما کمک خواهد کرد بهترین تصمیمات را در زمان خرید لنز بگیرید و لنزهایی را برای دوربین خود پیدا کنید که با نیاز شما هم از نظر کاربردی و هم هنری، همخوانی دارند. و هم چنین با انواع لنز دوربین آشنا شویدبا ما در مقاله دیگر در باب آموزش عکاسی همراه باشید.

انواع لنز دوربین

انواع گوناگونی از لنزها در بازار وجود دارند که برای استفاده‎ در شرایط مختلف طراحی شده‎اند. اما به طور کلی آن‎ها را می‎توان در دسته‎های زیر قرار داد:

لنزهای استاندارد

یکی از انواع لنز دوربین لنزهای استاندارد است. این لنزها لنزهایی هستند که طول کانونی متوسطی، معمولا در حدود 50 میلی‎متر، دارند. آن‎ها زاویه دیدی دارند که تقریبا مشابه با زاویه دید راحت انسان است، یعنی تصاویری تولید می‎کنند که برای بیننده «طبیعی» به نظر می‎رسد.
لنزهای استاندارد دوربین معمولا یک طول کانونی ثابت و گشادگی دریچه دیافراگم باز دارند، در نتیجه در محیط‎های کم‎ نور و تاریک از خود عملکرد عالی بر جا می‎گذارند. استفاده از آن‎ها برای انواع سوژه‎های عکاسی محبوب است از جمله عکاسی منظره، عکاسی پرتره و عکاسی کاندید.

لنزهای ماکرو

یک لنز ماکرو مخصوص عکاسی از نمای نزدیک (کلوز آپ) طراحی شده است. آن‎ها ساختار داخلی متفاوتی با لنزهای معمولی دارند در نتیجه عکس‎هایی بسیار خوب از نظر شارپ بودن و سطح کنتراست می‎گیرند، یعنی تصاویری واقعا چشم‎گیر به وجود می‎آورند.
لنزهای ماکرو برای عکاسی سوژه‎ها در فاصله بسیار نزدیک مفید هستند. سوژه‎های متداول در این نوع عکاسی شامل حشرات، حیوانات و گیاهان می‎شود ولی برای گرفتن تصاویری با جزئیات فوق‎العاده بالا از سوژه‎های روزمره نیز مفید هستند. لنز ماکرو یکی دیگر انواع لنز دوربین است

لنزهای تله‎فوتو

یک لنز تله‎فوتو طول کانونی بلندی دارد و بزرگ‎نمایی در سطح بالا فراهم می‎کند و در نتیجه به عکاس اجازه می‎دهد از یک فاصله تقریبا دور از سوژه عکس بگیرد. آن‎ها به نسبت سایر لنزها بزرگتر و سنگین‎تر هستند، گرچه پیشرفت‎های اخیر در دنیای فناوری باعث شده است جمع‎وجورتر باشند و به راحتی بتوان آن‎ها را حمل کرد.
لنزهای تله‎فوتو برای هر نوع حوزه عکاسی که نتوانید به سوژه نزدیک شوید محبوب هستند از جمله عکاسی ورزشی و حیات‎وحش. از آن‎ها معمولا در عکاسی پرتره نیز استفاده می‎شود که به کار بردن چنین لنزی باعث می‎شود تصاویری با پرسپکتیو طبیعی و منحرف‎نشده شکل گیرد.

لنزهای زاویه باز

یک لنز زاویه باز دارای یک طول کانونی کوتاه است. آن‎ها زاویه دیدی فراتر از زاویه دید لنزهای استاندارد به وجود می‎آورند که به آن‎ها اجازه می‎دهد جزئیات بیشتری از صحنه را در یک تصویر ثبت کنند. لنزهای با زوایه بسیار باز به اسم لنزهای چشم ماهی شناخته می‎شوند و می‎توانند تصاویری در حدود 180 درجه بگیرند که برای تولید عکس‎های تقریبا انتزاعی و کنجکاوی برانگیز مناسب هستند.
لنزهای زاویه باز برای عکاسی منظره، نماهای داخلی و سایر سوژه‎‎هایی مناسب هستند که در میدان دید لنزهای معمولی جا نخواهند شد. لنزهای چشم ماهی حتی فراتر از آن‎ها عمل می‎کنند و برای عکاسی ورزش‎های پرهیجان و تنش مانند اسکیت‎سواری و موج‎سواری مناسب هستند که اعوجاج ذاتی این لنزها یک نوع حس پویایی به عکس‎ می‎دهد.

لنزهای تخصصی

در پایان، یک سری لنز تخصصی وجود دارد که برای نیازهای کمتر متداول عکاسی مناسب هستند. از جمله آن‎ها می‎توان به لنزهای شیفت و تیلت به منظور کنترل پرسپکتیو، لنزهای فوکوس ملایم برای عکاسی پرتره و لنزهای مادون قرمز برای ثبت نور خارج از محدوده معمولی نور اشاره کرد.

کیت لنزها

بسیاری از دوربین‎های SLR رده ابتدایی به همراه یک یا دو لنز، اغلب اوقات تحت عنوان کیت لنزها یا لنزهای مقدماتی، ارائه می‎شوند. این لنزها برای شروع رویای عکاسی عالی است اما لنزهایی معمولا بسیار ارزان و آهسته با کیفیت تصویر پایین هستند.
یک کیت لنز برای آگاهی از جنبه‎های مختلف دوربین و این که دوست دارید از چه طول‎های کانونی استفاده کنید خوب است اما باید زمانی که بودجه اجازه می‎دهد آن را عوض کنید.

طول کانونی

مهم‎ترین عامل در لنزهای هر دوربینی طول کانونی آن است این امر یکی از مهمترین عوامل آموزش عکاسی است. طول کانونی نوع لنز را مشخص می‎کند و این که از چه سوژه‎هایی قادر به عکاسی خواهد بود. طول‎های کانونی از چند میلی‎متر هستند تا بیش از یک متر و می‎توانند به طور کلی در دسته‎های زیر قرار گیرند:
لنزهای اولترا وایلد (چشم ماهی): طول کانونی 8 تا 24 میلی‎متر، مناسب عکاسی منظره، آسمان خراش‎ها و عکاسی هنرمندانه.
لنزهای زاویه باز: طول کانونی 24 تا 35 میلی‎متر، مناسب عکاسی نمای داخلی، معماری، منظره‎ها.
لنزهای استاندارد: طول کانونی 25 تا 85 (معمولا 50) میلی‎متر، عکاسی از سوژه‎های معمولی .
لنزهای تله‎فوتو کوتاه: طول کانونی 85 تا 135 میلی‎متر، مناسب عکاسی پرتره، عکاسی کاندید.
لنزهای تله‎فوتو متوسط: طول کانونی 135 تا 300 میلی‎متر، مناسب عکاسی ورزشی از نمای نزدیک و پر از برخورد و هیجان.
لنزهای سوپر تله‎فوتو: طول کانونی بیش از 300 میلی‎متر، مناسب عکاسی ورزشی از راه دور، حیات‎وحش، طبیعت، نجوم.

ضریب برش (کراپ فاکتور)

طول‎های کانونی لنزها برای دوربینی با یک سنسور 35 میلی‎متری «تمام فریم» اختصاصی هستند. اکثر DSLRها و تمامی دوربین‎ها از یک سنسور کوچکتر استفاده می‎کنند و این قضیه روی برش حواشی عکس تاثیر می‎گذارد و تصویر نهایی به نسبت چیزی که با یک سنسور تمام فریم به دست می‎آمد، بیشتر به «طرف داخل» زوم شده است.
این برش زدن باعث می‎شود به نظر رسد که طول کانونی لنز از چیزی که واقعا است بیشتر است. ما می‎توانیم «طول کانونی موثر» یک لنز را با ضرب کردن طول واقعی کانونی در «ضریب برش» دوربین به دست آوریم. یک ضریب برش معمولی در حدود 1.5x است، یعنی یک لنز 50 میلی‎متری در واقع یک طول کانونی موثر 75 میلی‎متری دارد.
قبل از خرید هرگونه لنزی، باید ضریب برش دوربین خود را به دست آورید و از آن برای محاسبه طول کانونی موثر لنزها استفاده کنید. به دنبال آن این اطمینان را خواهید داشت که لنزهایی خواهید خرید که افکت مطلوبی در اختیار شما می‎گذارند.پس با انواع لنز دوربین بیشتر آشنا شوید

پرایم لنزها در مقابل لنزهای زوم

یک «پرایم» لنز، لنزی با طول کانونی ثابت است در حالی که یک لنز «زوم» می‎تواند به طرف داخل و خارج زوم کند تا یک طول کانونی وسیع‎تر فراهم کند. هر کدام معایب و مزایای خاص خود را دارند.
پرایم لنزها به نسبت لنزهای زوم کیفیت اپتیکال بهتری دارند و می‎توانند معمولا گشادگی دریچه بازتری را برای دیافراگم به همراه آورند و در نتیجه در محیط‎های کم نور عملکرد بهتری از خود نشان دهند. نبود بخش‎های متحرک در آن‎ها باعث می‎شود سبکتر و ارزان‎تر باشند. از سوی دیگر، محدوده طول‎های کانونی که لنزهای زوم در اختیار عکاس می‎گذارند به او انعطاف‎پذیری بیشتری در عکاسی می‎دهند و باعث می‎شود برای طیف وسیع‎تری از سوژه‎ها مناسب باشند.
انتخاب از بین پرایم لنزها و لنزهای زوم بستگی به سطح تجربه شما و سوژه‎هایی که می‎خواهید عکاسی کنید دارد. اگر مبتدی هستید، یک لنز زوم می‎تواند انتخاب بهتری باشد چون به شما اجازه می‎دهد انواع طول‎های کانونی را محک بزنید تا ببینید از کدام یکی خوشتان می‎آید. برای عکاسان باتجربه‎تر، کیفیت بیشتر پرایم لنزها معمولا جبران انعطاف‎پذیری محدودتر آن‎ها را می‎کند.

گشادگی دریچه دیافراگم لنز دوربین

گشادگی دریچه دیافراگم یک لنز مشخص می‎کند که چقدر نور از میان آن عبور کند. اغلب اوقات، یک گشادگی دریچه بازتر دیافراگم (عدد f پایین‎تر) ترجیح داده می‎شود چون به عکاس اجازه می‎دهد تصاویر خوبی در محیط داخل و مواقع دیگری بگیرد که خبری از نور طبیعی نیست یا مقدار آن اندک است.
گشادگی دریچه دیافراگم باز به عکاسی اجازه می‎دهد از سرعت سریع‎تر شاتر استفاده کند که در زمان عکاسی از سوژه‎های با سرعت بالا یا هنگامی که دوربین روی دست است، اهمیت دارد.
عیب یک گشادگی دریچه دیافراگم باز هزینه است، لنزهای دارای عدد f پایین‎تر نسبت به لنزهای معمولی قیمت به مراتب بیشتری دارند. این امر به خصوص در رابطه با لنزهای تله‎فوتو طویل صدق پیدا می‎کند که یک عدد اف بیشتر می‎تواند به سادگی قیمت لنز را دو برابر افزایش دهد.

فوکوس لنز دوربین

اکر لنزهای دوربین‎های مدرن یک مکانیسمی داخلی فوکوس خودکار دارند که برای گرفتن تصاویر شارپ مهم است. بعضی از لنزهای تخصصی ممکن است از سیستم فوکوس دستی استفاده کنند، بنابراین قبل از خرید این نکات را بررسی کنید.
بعضی از لنزها از سیستم‎های فوکوس پیش‎رفته‎تر برای نیازهای خاص استفاده می‎کنند.
فوکوس خودکار خاموش (بی‎صدا) برای عکاسی کاندید و ماکرو مفید است که در آن صدای لنز می‎تواند سوژه را بترساند و عملا تصویر شما را خراب کند. فوکوس داخلی به این معنا است که خارج از لنز کاملا بی‎حرکت باقی می‎ماند که می‎تواند در عکاسی ماکرو مفید باشد که در آن هرگونه حرکتی باعث ترساندن سوژه می‎شود.

رفع لرزش تصویر

زمان عکاسی با سرعت‎های آهسته شاتر، حرکت دوربین می‎تواند تصویر را محو کند. رفع لرزش تصویر (IS) برای کاهش اثر این قضیه طراحی شده است و باعث می‎شود تصاویر شارپ‎تر شوند و عکاس بدون استفاده از سه‎پایه با سرعت‎ شاتر پایین‎تر عکس بگیرد. رفع لرزش اپتیکال تصویر به نسبت نوع دیجیتالی بهتر است، گرچه قیمت آن‎ بیشتر است.
یک لنز دارای سیستم رفع لرزش تصویر در اختیار عکاس 2 تا 4 نقطه نوردهی بیشتر قرار می‎دهد بدون افزایش محوشدگی قابل توجه تصویر و 4 تا 16 برابر زمان نوردهی را بیشتر می‎کند. چنین چیزی در زمان عکاسی در محیط‎های کم نور و تاریک یا زمان نگه داشتن یک لنز تله‎فوتو روی دست بسیار مفید است.

اتصال لنز دوربین

تمامی لنزها با استفاده از نوعی مکانیسم قفل‎کننده لنز به دوربین متصل می‎شود. از بین آن‎ها می‎توان به انواع سرنیزه‎ای، پیچی و قفل‎کننده اشاره کرد و آن‎ها لنزها را به بدنه دوربین متصل می‎کنند.
هر شرکت سازنده دوربینی طراحی‎ خاص خود را دارد و با آن که اغلب بسیار شبیه به هم هستند ولی قابل استفاده به جای هم نیستند. زمان خرید لنز برای دوربین خود مطمئن شوید که اتصال آن به درستی صورت می‎گیرد و بر روی دوربین شما سوار می‎شود. اکثر کارخانه‎های شخص ثالث برای حل این مشکل لنزهای مشابهی با پایه‎های متفاوت می‎فروشند.

اندازه و وزن لنز دوربین

شما باید لنزهای خود را براساس سوژه و موقعیت‎های عکاسی انتخاب کنید تا اندازه و وزن آن‎ها، اما این دو عامل در تصمیم‎گیری‎های نهایی می‎توانند نیز مهم‎ باشند.
مهم‎ترین عامل طول کانونی لنز است، لنزهای دارای طول کانونی بیشتر بزرگتر و سنگین‎تر هستند. گشادگی دریچه دیافراگم نیز نقش کمی در وزن یک لنز ایفا می‎کند به نحوی که گشادگی باز دریچه دیافراگم نیاز به یک ساختار داخلی پیچیده‎تر و سنگین‎تر دارد. هر گونه ویژگی اضافه‎تر مانند فوکوس بی‎صدا یا فوکوس داخلی وزن را به ویژه برای لنزهای دارای طول کانونی بیشتر، افزایش خواهد داد.
اگر می‎خواهید با دوربین روی دست عکاسی کنید، یک لنز سبکتر بهتر است چون جابه‎جایی آن به اطراف بهتر است و بازوی شما زمانی که نوردهی باید طولانی باشد، درد نمی‎گیرد. لنزهای سنگین‎تر اغلب اوقات لازم هستند و باید آن‎ها را با استفاده از یک سه‎پایه یا مونوپاد استفاده کنید. گرچه، حواستان باشد از قدرت تحرک شما کاسته خواهد شد.
اندازه لنز یک دوربین می‎تواند مهم باشد اگر قصد دارید آن را در کیف سفری قرار دهید یا با خود به هواپیما ببرید، یعنی جایی که فضا محدود است. برای این‎طور شرایط، بعضی از شرکت‎ها لنزهایی می‎سازند که به نسبت رقبا سبک‎تر و جمع‎و‎جورتر هستند ولی از طرفی قیمت آن‎ها بیشتر خواهد بود.

خرید لنز دوربین

با لیست کردن انواع سوژه عکاسی مورد نظر خود شروع کنید. ممکن است تنها یک سوژه مانند «پرتره» یا چندین سوژه مانند «پرتره و عکاسی ورزشی از نمای نزدیک» داشته باشید. طول کانونی لنز مورد نظر خود را با استفاده از مطالب بالا به دست آورید. اگر سوژه ‎ها فاصله زیادی از هم دارند (به عنوان مثال دکوراسیون داخلی و حیات‎وحش)، احتمالا تنها به یک نوع لنز نیاز نخواهید داشت.
سپس، شرایط نوردهی که تجربه خواهید کرد را بررسی کنید. مطمئن باشید که بدترین سناریوها را در نظر می‎گیرید تا لنزی انتخاب کنید که خاص تمامی شرایط است.

اگر از لنزهای خود در محیط کم نور استفاده می‎کنید حداکثر گشادگی دریچه دیافراگم الزامی است، به نحوی که برای عکاسی در محیط داخل با شرایط نوری خوب از حداقل لنزی با عدد اف 2.8 و برای نماهای داخلی تاریک‎تر به حداقل عدد اف 1.8 نیاز دارید.

اگر از لنزهای خود بیشتر از همه در روز استفاده می‎کنید دریچه گشادگی باز دیافراگم آن چنان مهم نیست، ولی ترجیح داده می‎شود.
اگر نیاز به امکانات خاص دیگری دارید مانند فوکوس خودکار بی‎صدا، آن‎ها را نیز لیست کنید. سعی نکنید تنها به خاطر وجود امکانات بیشتر آن‎ها را لیست کنید، چون قیمت را به شکل قابل توجهی افزایش می‎دهند و اگر از آن‎ها استفاده نکنید، ارزش ندارند.
زمانی که مشخصات لنز خود را مشخص کردید، می‎توانید به دنبال مدل‎های خاص بگردید. طی پروسه بررسی لنز مورد نظر خود می‎توانید از سایت‎های نقد و نظرات سایرین در انجمن‎های عکاسی استفاده کنید.
با کمی تحقیق خواهید توانست انتخاب خود را به یک سری محصول مناسب تقلیل دهید.

به طور کلی، اگر یک دوربین کنن یا نیکون دارید، بهترین لنزها آن‎هایی هستند که توسط خود کارخانه تولید شده‎اند اما برندهای شخص ثالث بسیار عالی مانند تامرون، سیگما و نوکینا هم وجود دارند که قیمت آن‎ها کمتر است.
اگر نمی‎توانید در محدوده بودجه خود لنز مناسبی را پیدا کنید، جلوی وسوسه خود را در خرید لنز ارزان‎تر بگیرید. لنزهای دوربین تا چند سال دوام می‎آورند و بنابراین بهتر است کمی پول پس‎انداز کنید تا بتوانید لنزی که واقعا می‎خواهید بخرید.